Elif GÜLNUR PARMAKSIZ
Çok mutluydu o gün Gülden... Bütün işleri yolunda gitmişti. Üstüne üstlük harika bir kaç sürpriz bile yaşamıştı. İçinden bir mutluluk taşıyordu.Ne oluyor diye sorup duruyordu kendisine, gülümserken yakalayınca kendisini.Sanki taşı sıksa suyunu çıkartacaktı bugün.Hem başarılı hissediyordu hem de boşvermiş...Dünyanın nimetlerinin bir çoğu önemsizdi bugün gözlerinde... Şu mis gibi kokan portakal çiçeklerinin verdiği mutluluğu hangi pırlanta
Ah sen ne şeytansın sen...İşine geldiği gibi ifadelere bürünmekte,ses tonlamanı yapmakta nasıl da mahirsin.Keyifli keyifli evlilik programlarını izlerken telefonun çaldığında nasıl hasta rolüne bürünüverirsin.Oflaya puflaya sıralarsın fiziksel durumunu.Bazen hasta yatağında beyaz dizi okurken seni izlerim.Aşk-meşk davalarına dalmış,heyecanla gözlerin satırları takip ederken bir geçmiş olsun telefonu gelir diyelim.Hemen yüzündeki iafede değişir ağlamaklı moda geçiverirsin.Çok kötüyüm ile
Benim yorganım mavi,Tıpkı gökyüzü gibiHayallerim kadar engin içimdeki coşku.Hergün sıra sıra kuşlar havalanır aklımın yüreğindenÖzgürlüğe doğru kanat açarlar.Benim kuşlarım hiç geri dönmez.Hep ileriye doğru koşarlar.Efsunlu tarlalarımda hep ümit çiçekleri ekilidir.Döne döne yağarlar bahar göğüne.İçlerinde sevgi saklıdır.Bereketli toprak kokarlar.Akıp giden berrak bir nehir kadar masumGelecek umudum vardır benim.Atatürksevgisiyle dolu çocukların, gençlerin ellerinde büyür geleceğim.Uzatırım narin elimle emanetimiBen de biliyorum,Onlar da biliyorlar.Her
Ah seni nasıl da küçümsediler çengelli iğne.Fırlatıp attılar bir köşeye.Öyle ki;Ne zaman lazım olsan,Ya bulunamadınYa da arandıkça arandın bulunmadan önce.Sormadılar ki sana,Oysa senin de vardı bir masalın kendince.Küçüktün ama olmadık yerde can kurtarıyordun.Bazen açık bir yakayı gizliyordun bembeyaz bir göğüste,Bazen yorganla nevresimi buluşturuyordun.Bebelerin nazarlıklarında can buluyordun kimi zaman.Ne çok parçalanan şeyi birleştirdin.Ne çok işe yaradın.Söylenmedi işte.Göze görünmedi yaptıkların.Kendi halinde
Ne güzel şarkısın sen ÖZGÜRLÜK!Bir martının kanadında uzaklaşıpBir kedinin asi postunda şahlanırsın.Günün o ilk selamı;Gecenin atlas yorganı,Esaretten beni kaçıran siyah çizmelerim,Parmaklıkları olmayan aşk,Her geçtiğimde yolcuları değişen durağım,Dingin ve firtinalı sularımsın.Hey özgürlük!Bambaşka dünyalara attığım çığlık!Gözümden akmasın diye çabaladığım gözyaşımsın!
Bir yatsam gecenin sabaha kırıldığı saatte.Ana karnına dönmüş gibi.Sıcacık ve huzur dolu bir karanlığa dalıp uyusam.Kimsenin ulaşamayacağı o dinginlikte,İstridyede bir inci gibi saklansam!Hep özlediklerimi görsem rüyamda,Ölüp gidenleri...Rüyalarımın sinemalarında;Hiç ölmeselerdi dediklerim olsa!Merkezinde olmak istediğim maceralarla uğraşsam.Uçsam, uçsamVe en yüksekten düşsem bile yaralanmasam!Hayatımı karartan o iblisi,Her baktığım yerde görmesem!Duymasam böğüren sesini çaresizce kaçamadığım.Öyle uyusam, öyle uyusam ki!Uyandığımda her
Bazen yürürsün aynı yerde durduğunun farkında olmadan...Uçtuğunu zannedersin.Oysa;Olmaktan korktuğun o yerdedir kalbin.Ellerin, ayakların ve aklın istemsizce kucaklar geleceğini,Çırpınırken rüzgarlarda.Kaçamadığın o küçük anıyla dolar yüreğin hiç ummadığın bir an.Şaşkınlıkla kendine gelirsin.Sen oradasın.Üzerinden kaç nehir geçtiği önemli değil.Kilometrelerce uzağa kaçman da...Bir parçam gömülmüş ruhuna.İşte bak buradasın.Tam karşımda.
Bir söğüt dalı gibi eğilir gider hüzün,Buluşunca yüreğimle yüzün.
Gökyüzünde uçan martıyı huzurla seyredebilmektir Cumhuriyet.Korkusuzca yollarında dolaşabilmek memleketiminVe denizlerinde yüzebilmek fütursuzca.Sabahın ilk saatlerinde sıcacık ekmek kokusu,Köylünün nasırlı elleriyle büyümüş buğdayın sarısıdır Cumhuriyet.Çocukların Atalar’ına, her 10 Kasım’da minnetle inciler döktüren şeydir Cumhuriyet.Onu hiç görmeden peşinden koşturan şeydir.Devrimlerini nesilden nesile aktaran ana babalardır Cumhuriyet.Kadının sigortası, özgürlüğü, sevinci, gururu,Bir kedinin bakışlarındaki huzurdur.Bir ucundan bir ucuna yurdumun,Her dilden, her görüşten insanların kardeşliğidir.CUMHURİYET;Başta
Neden bir aşka ancak şeklini değiştirdikten sonra kuşbakışı bakabiliriz, hiç düşündünüz mü? Çünkü o andan itibaren biz değil ben ve sen olduğumuz için. . . ’ Usul usul giriyordu kanına insanın. Sandı ki tuzağına düştüm. Hayır düşmedim. Şimdi siz ikisi arasında ne fark var diyeceksiniz. . . Çok fark var. . . Ben kandırılmadım, kandım.
