Elif GÜLNUR PARMAKSIZ
Bir nehir akıp gidiyordu sen uyurken, Bilmediğin diyarlarda geziyordun o sırada sen. Oysa bambaşka bir yerlerde, Bir sevgilinin bedeninde aşk ne seyehatler yapıyordu, Bilmiyordun. Bir devir kadar büyük bir zaman geçti üzerinden... Yollarımız ayrıldı. Geriye şiirlerin kaldı; Okurken hüzne boğan şiirler, Bir zamanlar neşe veren içtenlikleriyle. Kelimeler de ölebiliyormuş, Bunu öğrendim.
Arzın merkezinde bir adam... Lal taşı gibi; Lavdan aydınlık, Ateşten sıcak, Bir avuç su gibi ilaç... Göğsümü göğsünde hapseden aşk; Kaçtıkça çoğalır, Yandıkça kucağında harlanır... Ey benim kaderimin güzel gözlü nişanı! Ey ömrümün zarif neşesi! Ruhunun evidir yüreğim. Gözlerimin aynası. Soylu şövalyem... Neresidir evim bilmiyorum, Yanında değilsem eğer...
Önce gülüşlerimi kılıçtan geçirdi. Sonra umutlarımı ve şansımı. Son darbeyi aşkıma indirdi acımadan. Kırpmadan diktim kararan gözlerimi celladıma. Naralar atarak saldırdım. Elflerin ocağında dövülmemiş olsa da mızrağım, Kadim zamanlardan kalma idi. Çeliğin çelikle öpüşmesiyle çınladı kutsal salonlar. Nessa ile Maeglin karşı karşıyaydılar. Gözlerimizden ateş ve buzdan oklar fırlıyordu. Ne masum ne de kötüydük. Besbelli bundandı
Bir anda eridi yüreğimin bütün kederi; Sesini duyunca. Ve başladı bayram hücrelerimde bir bağ bozumu gibi...
Dümdüz yolların ne eğlencesi olabilir ki? Yol dediğiniz yılan gibi kıvrılmalı. Ve iki yanında ağaçlar olmalı. Öyle ağaçlar ki birleşmeliler gökkubbenin hemen altında tanrısal nöbetçiler gibi. Kıskanç rüzgarların uğultusuyla saldırmalı yağmur yollara. Tüm koruyucunuz siyah bir cübbe gibi giyindiğiniz aşk olmalı. Aşk bütün korkulardan korur sizi çağlar boyunca. Öylesine hırçınken kabında, Sadece yatağında kuduran bir
Hiç bir söz dizini anlatamazdı ellerini, Hele gözlerini aslaaa! Irmakların hareketli buğusu saklıydı içlerinde, Yapışıp kalırlardı değdikleri yere. En çok da kaşlarını severdim, Gölgeledikleri için bıkıp usanmadan. Hiç bir duanın veremediği bir huzurla doluydu besbelli; Bakınca merasim alayı eşlik ederdi düşlerime. Küçük bir sandal kiralayıp, İçinde yaşama isteği verirdi gözlerin. İhtiraslı birer beşik gibi saldırgan
Tanrı şahidim olsun Ve yapraklar, Çiğlerini dökmeden titrerken Şahidim olsunlar. Güller kuruyup dökülene dek çığlık çığlığa Nehirler kuruyuncaya dek, Mini mini uğur böcekleri parmaktan parmağa her uçuşlarında Milyarlarca yıldızla birlikte şahidim olsunlar. Varoluşun anası ateşin üzerindeki yeryüzü Büyüdükçe büyüyen evrenle kolkola girip Şahidim olsun. Badem gözleriyle kediler, Martılar öbek öbek uçarken Ve gözleriyle ihtilaller yaratırken
O da biliyor. Kaldırımlar hiç bu kadar ıssız olmamıştı. Öylesine,aniden yok oluvermişti körebe oynayan çocuklar. Kor ateşte kestane pişiren yün şapkalı amcaların, Bir de alıç satıcılarının sessizliği hakimdi Söz derdik biz alıca... Çocukluğumuzda görmediğimiz kadar iriydi her biri yok olmadan önce. Yaseminler boyunlarını bükmüş, Tek tük kokularını fırlatsalar da... Bir matem havası hakimdi ara sokaklara.
Sonra hançerledin adınla rakseden dilimi bir hain gibi. Aşkın savaşlarının mübah olduğunu bile bile.
Uzun zamandır ölüyüm. Bir ölünün sözlerine kulak ver. O gün öldüm. O gün vurulup kalbimden sinsice. Neden vurulduğumu bilmeden, Ürkek bir ceylan gibi şaşkın ve çaresiz düşüp kaldım Ruhunun sürgününe. Yaralı bir sülün gibi gezer ruhum Ve arar cevabını yüreğiyle. Ölüler de hisseder sen bilmezsin. Ölüler de acı çeker sevdiğim Günahımı bilmeden ve korkmuş küçük
