GÜLEN EV

Eşyalar güler mi insana?
Koltuklar,masalar falan?
O gelince bana gülüyor hepsi birden.
Fotonlar tekmil adını haykırıyorlar.
Lambalar daha cok parlıyor,
Fesleğenler adeta coşuyor…
Hızla dönsem arkamı
Bardakların dansını yakalayacağım biliyorum.
Balkondaki karıncalar bile tören havasında piyasa yapıyorlar.
Kitaplarım kendilerini parlatıyorlar belki alır inceler diye,
Daha bir fiyakalı duruyorlar.
Gösterişi hiç sevmeyen evime ne oluyor böyle?
Tüm mevcudiyetiyle gülüyor bana.
Damlayan musluk bile neşeli…
The Phantom Of The Opera’yı çalıyor.
Bir ayağım ve dudaklarımla tempo tutuyorum.
Ben de evime gülüyorum.
Tüm bu serguzeşt içinde bir tek kedim suratsız.
O beni paylaşmaya dayanamaz.
Bildiği tüm küfürleri sıralıyor,
Bakışlarından anlıyorum.
Kızacağını bile bile gülüyorum
Gülüyorum,gülüyorum…
Hep birden gülüyoruz
Ev bana teşekkür ediyor usulca
Mutluluğumu tadınca…
Ben eve teşekkür ediyorum usulca
Askıma tanık olunca…