Bazen yürürsün aynı yerde durduğunun farkında olmadan…
Uçtuğunu zannedersin.
Oysa;
Olmaktan korktuğun o yerdedir kalbin.
Ellerin, ayakların ve aklın istemsizce kucaklar geleceğini,
Çırpınırken rüzgarlarda.
Kaçamadığın o küçük anıyla dolar yüreğin hiç ummadığın bir an.
Şaşkınlıkla kendine gelirsin.
Sen oradasın.
Üzerinden kaç nehir geçtiği önemli değil.
Kilometrelerce uzağa kaçman da…
Bir parçam gömülmüş ruhuna.
İşte bak buradasın.
Tam karşımda.
Elif GÜLNUR PARMAKSIZ