Bir zamanlar defalarca acıların üzerinden geçmekti aşk.
Öyle zannediyorduk.
Bilmiyorduk içimizde olmayanı ararken çektiğimiz kederi.
Aşk sanıyorduk.
Değil mi ki aşk güzel olmalıydı!
Bir akşamüstü deniz kenarında koklamak bir yasemini.
Elbette aşkların en güzeli olmalıydı!
Siren sesleri bile kesemezdi içimizdeki sevinci.
Öyle garip bir haldi bu.
Kapısında bir dilenci gibi beklemek
Oysa ne tatlıydı aşk dilenmek!
Bazen veren el olmak kadar,
Aman Tanrım ne de zevkliydi vermek!
Ona sordunuz mu hiç peki?
Bakalım O ne diyecek?
Bir zamanlar yaşadığı şeyleri,
O da söyleyebilecek mi bir şair gibi?